Os dous monstros (Narrador, Primeiro
Monstro, Segundo Monstro)
N: Había unha vez un monstro que
vivía tranquilamente na aba oeste dunha montaña. Na aba este da montaña vivía
outro monstro. Os monstros falaban ás veces a través dun burato da montaña. Pero
nunca se viran. Unha tarde o primeiro monstro dixo:
PM: Viches que bonito? O día marcha.
SM: Que o día marcha?- respondeu o segundo monstro- Quererás dicir que a noite chega, ceporro!
PM: Zopenco! Non me chames ceporro que me enfado!
N:Saltou o primeiro monstro. E quedou tan desgustado que case non puido durmir. O outro monstro estaba tamén moi irritado e durmiu moi mal. Á mañá seguinte o primeiro monstro sentíase fatal despois da mala noite que pasara. Achegouse ao burato e berrou:
PM: Esperta, melón, que se remata a noite!
SM: Non sexas estúpido, cerebro de mosquito!- contestou o segundo- Iso é que vén o día. E agarrou unha pedra e tirouna por enriba da montaña
PM: Viches que bonito? O día marcha.
SM: Que o día marcha?- respondeu o segundo monstro- Quererás dicir que a noite chega, ceporro!
PM: Zopenco! Non me chames ceporro que me enfado!
N:Saltou o primeiro monstro. E quedou tan desgustado que case non puido durmir. O outro monstro estaba tamén moi irritado e durmiu moi mal. Á mañá seguinte o primeiro monstro sentíase fatal despois da mala noite que pasara. Achegouse ao burato e berrou:
PM: Esperta, melón, que se remata a noite!
SM: Non sexas estúpido, cerebro de mosquito!- contestou o segundo- Iso é que vén o día. E agarrou unha pedra e tirouna por enriba da montaña
PM:Tes moi mala puntaría, palurdo!- berrou o primeiro monstro cando a pedra caeu sen darlle.
N: Buscou outra pedra máis grande e lanzouna. Tamén esta pedra fallou.
SM: Non tes nada que facer, pailán, peludo, narigudo! -ouveou o segundo monstro, e botou un pedrolo que esmoucou o cume da montaña.
PM:Es unha chula de vento, rancia e pringosa! - berrou o primeiro monstro lanzando unha rocha que desprendeu outro anaco de montaña.
SM: E ti es un alcornoque vello e renegrido! -replicou o segundo monstro, esta vez, por variar deulle unha patada a unha pedra enorme.
N:A medida que avanzaba o día as pedras ían sendo cada vez máis grandes e os insultos cada vez máis longos. Os dous monstros seguían ilesos, pero a montaña íase desintegrando.
PM:Es un parvo peludo, cebón, cabeza oca e mandón!
N:Berraba o primeiro monstro tirando unha rocha xigantesca. Esa rocha rematou por destruír o que quedaba de montaña e os dous monstros víronse por primeira vez. Isto aconteceu precisamente cando empezaba unha nova posta de sol.
PM: Incrible! -dixo o primeiro monstro soltando a rocha que tiña entre as mans- Aí chega a noite. Tiñas razón.
SM: Asombroso! -bufou o segundo monstro deixando caer o seu pedrolo-Tiñas razón, é que o día se vai.
N:Reuníronse no medio do desastre que organizaran e consideraron a chegada da noite e a marcha do día.
PM: Pois foi bastante divertido - riu o primeiro monstro.
SM:Verdade que si? - riu o segundo - Pena de montaña!
Título: Os dous monstros. Autor: David McKee
N: Buscou outra pedra máis grande e lanzouna. Tamén esta pedra fallou.
SM: Non tes nada que facer, pailán, peludo, narigudo! -ouveou o segundo monstro, e botou un pedrolo que esmoucou o cume da montaña.
PM:Es unha chula de vento, rancia e pringosa! - berrou o primeiro monstro lanzando unha rocha que desprendeu outro anaco de montaña.
SM: E ti es un alcornoque vello e renegrido! -replicou o segundo monstro, esta vez, por variar deulle unha patada a unha pedra enorme.
N:A medida que avanzaba o día as pedras ían sendo cada vez máis grandes e os insultos cada vez máis longos. Os dous monstros seguían ilesos, pero a montaña íase desintegrando.
PM:Es un parvo peludo, cebón, cabeza oca e mandón!
N:Berraba o primeiro monstro tirando unha rocha xigantesca. Esa rocha rematou por destruír o que quedaba de montaña e os dous monstros víronse por primeira vez. Isto aconteceu precisamente cando empezaba unha nova posta de sol.
PM: Incrible! -dixo o primeiro monstro soltando a rocha que tiña entre as mans- Aí chega a noite. Tiñas razón.
SM: Asombroso! -bufou o segundo monstro deixando caer o seu pedrolo-Tiñas razón, é que o día se vai.
N:Reuníronse no medio do desastre que organizaran e consideraron a chegada da noite e a marcha do día.
PM: Pois foi bastante divertido - riu o primeiro monstro.
SM:Verdade que si? - riu o segundo - Pena de montaña!
Título: Os dous monstros. Autor: David McKee
Ningún comentario:
Publicar un comentario