Día da muller co club de 5º de Primaria

O club de 5º de Primaria traballou este trimestre coa obra "A ratiña presumida" para facer unha versión libre de cara ao Día da Muller. Así saíu a nosa versión libre "A mociña presumida"

Deixámosvos coa obra que representamos:

A nova mociña presumida (versión libre de A ratiña presumida)

Mociña: Lara

Amiga: Eva

Mociño: Xoel

Malote: Sebas (no papel de Iván)

Rapeiro: Nayara

Mozo Relambido: Vanessa

………………………………………………………………………………                                                                                        

MOCIÑA (no parque): Que bo día está hoxe, vai moita calor.

MOCIÑO: Ola, Lara, bo día

LARA: Que queres?

XOEL: Queres vir comigo ao cine.

LARA: Non, estou esperando por unha amiga.

XOEL: Vale, se non queres non pasa nada.

LARA: Oh, algo brilla aí.

XOEL: Cólleo a ver que é

LARA: Oh! Unha moeda de ouro. Que sorte.

……………………………………..

Chega Eva.

EVA: Ola! Que tes aí Lara?

LARA: Mira, atopei unha moeda de ouro

EVA: Que sorte. Poderás comprar un libro

LARA: Non, que son moi aburridos.

EVA: Pois un lapis e papel

LARA: Non, que me aburrirei

XOEL: E unha mascota?

LARA: Non, que dan moito a nota

EVA: E entón que queres mercar coa moeda de ouro?

LARA: Maquillaxe para a cara, un lazo para o pelo e roupa para o corpo

EVA: E para que queres iso todo?

LARA: Para atopar un bo mozo.

EVA: E cando o vas mercar?

LARA: Agora á tenda vou xa. Quéresme acopañar?

EVA: Si, non teño nada que facer esta mañá.

Marchan Eva e Lara.

……..

IVÁN: Ola Xoel. Que fas aquí

XOEL: Estaba con Eva e Lara, pero deixáronme só

IVÁN: A onde foron?

XOEL: marcharon de compras.

IVÁN: E iso?

XOEL: Lara atopou unha moeda e marchou gastala.

IVÁN: E que vai mercar

XOEL: Maquillaxe, roupa, lazos, cousas que lle gustán á maioría das mulleres

IVÁN: Ás veces anque a mona se vista de seda…

XOEL: Pero que malote es.. Olla aí veñen

Chega Lara

IVÁN: Buá, pero quen é esa?

XOEL: É Lara, ou iso creo

IVÁN (a Lara): Ola, tronca, que ben estás! Queres vir dar un voltio comigo

LARA: En coche?

IVÁN: Non, que non teño

LARA: Pero que te cres, que vou andar por aí no cochiño de San Fernando

IVÁN: Si, un pouquiño a pé e outro pouquiño andando.

LARA: Pois vai indo ti e eu quédote aquí agardando

IVÁN: Ven, non te aburrirás, son moi gracioso, xa o verás

LARA: Iso é o que quererás, mais o meu caso non terás.

IVÁN: Vente, non te arrepentirás xa que moito te divertirás.

LARA: Non teño tempo para parvadas; vaite, non te quero ver máis.

IVÁN: Como queiras. (a Eva); Eva, queres vir comigo, vaste divertir

EVA: Non quero deixar soa a miña amiga.

IVÁN: Como vexas, pero se o queres pasar ben, ven cando queiras.

EVA: Vale.

(Marcha Iván)

LARA: Que pesado é?

EVA: Pois a min paréceme simpático

LARA: E tampouco é moi guapo

EVA: Pero feo tampouco

LARA: Tampouco é rico

EVA: Pero moi divertido

LARA: Dá igual, hai homes moito mellores

(Chega o Rapeiro)

RAPEIRO: Que pasa tías, molades mogollón

                Se me facedes caso, rapearedes un montón

LARA: Non me gusta o rap

RAPEIRO: Escoita o meu verso

                Que o saiba o universo

                Es a moza máis bonita

                Que hai nesta vila

LARA: Tes unha casa luxosa?

RAPEIRO: De cama a herba

De manta as estrelas

É a mellor cela

Para estar cunha moceta

LARA: Se non tes casa, para que vou estar contigo

RAPEIRO: Rapeareiche cancións de amor

                Cantareiche para sanar a túa dor

                E Verás sempre o mundo de cor

LARA: Non me gustas, alónxate de min

RAPEIRO: Se non me queres xunto a ti

                Agora me vou de aquí;

                Eva bonita, queres vir?

                Ímonos divertir

EVA: Non, que non quero deixar a miña amiga soa.

RAPEIRO: Vale, non te preocupes, tía

                Vou para aquela esquina,

                Alí estarei cando ti queiras

(Marcha o Rapeiro)

LARA: Que pesados son, tía

EVA: Pero non canta mal

LARA: A min iso dáme igual

EVA: Pero era máis divertido cando tiñamos amigos, pasabámolo mellor

LARA: Agora que son tan guapa e algo rica, só quero ter un mozo e casar

EVA: Aínda somos novas, iso non é tan importante

LARA: Como que non, se atopo un mozo guapo, rico, con coche e casa grande non haberá nada mellor no mundo.

EVA: Hai cousas máis importantes en que pensar que en casar á nosa idade

LARA: Si, en que?

EVA: En ter amigos, ser bo cos demais, apoialos cando lles fai falta, axudar se  podes, non pensar só en roupa e casar.

(Chega o neno relambido)

RELAMBIDO: Que oen os meus ouvidos. Que non  é importante pensar en roupa e casar? Pero se iso é o máis fashion que existe.  Como me gusta esta moza tan fantastic que está aquí (mirando a LARA)

LARA: Si, ti cres que son fantastic?

RELAMBIDO: Pois claro. Por certo, a ti non che gustaría pasear nun marabilloso coche deportivo

LARA: Pois claro

RELAMBIDO:  E non che gustaría vivir nunha casa mega impresionante

LARA: Non quero outra cousa na vida

RELAMBIDO: E non che gustaría un mozo super molón ao que queren todas pero que el só pensa en ti

LARA: Pois claro que me fliparía

RELAMBIDO: Pois se vés comigo terás todo iso e máis.

LARA: Ai! Es o home dos meus soños. Márchome contigo

EVA: Pero Lara, que fas, se o acabas de coñecer

LARA: Quita Eva, chegou o amor da miña vida

EVA: Espera non te vaias e non me deixes soa, que eu sempre estiven contigo.

LARA: Síntoo, pero é máis importante ter mozo que amigas. Ciao Eva.

RELAMBIDO: Oh si, ademais non pega nada contigo. Ciao farrapenta

(Marchan rindo e deixan a Eva soa)

EVA: Espero que non se arrepinta do que fai. En fin. Vou ir buscar o resto da panda

(Marcha Eva)

………….

(Entran facendo bromas e rindo todos)

XOEL: Ei! Parade un momento. Sabedes onde estamos?

EVA: Si, este é o parque onde viñamos con Lara.

IVÁN: Que sería de ela

EVA: Xa hai dous meses que marchou e non volvemos ter novas súas

RAPEIRO: A verdade é que era guapa, pero moi estirada

EVA: Era boa amiga, pero desde que só pensou en ter mozo rico obsesionouse e olvidouse dos amigos de toda a vida.

(Entra LARA, farrapenta)

XOEL: Ei! Quen ven aí

IVÁN: Non sei, parece…

EVA: É Lara.

RAPEIRO: Ei, tía que che pasou?

                Foi alguén que te roubou?

LARA: Ola amigos, non, non foi iso

XOEL: Que aconteceu entón.

LARA: Nada

IVÁN: (con ironía) Ah si! Por iso se te ve mellor ca nunca

(Rin sen malicia todos e abrázana)

EVA: Cóntanos que che pasou de verdade. Eu era a túa mellor amiga e eles foron bos pretendentes aos que rexeitaches como mozos e como amigos. Podes confiar en nós.

LARA: Pois o neno relambido ese co que me fun… ao principio moi ben, pero logo non era tan bo como parecía

EVA: E logo?

LARA: Pois o coche deportivo era de cuarta ou quinta man. Aos dous días rebentou. E enfadouse todo, berroume como se eu fose culpable

IVÁN: Que miserable

LARA: e despois a casa era grande, pero estaba toda porca e púxome a limpala. El dixo que para iso valía unha muller. Para varrer

RAPEIRO: O que hai que ver

LARA: E tamén que tiña que lavarlle a roupa, facer o xantar, ir á compra mentres el ía cos amigos ao bar.

EVA: Será caimán

LARA: En fin, que me cansei e cando lle dixen que xa non me quedaba diñeiro porque o que me deran pola moeda de ouro xa o gastara el púxose todo fero e levantoume a man

EVA: Será animal

LARA: Si, e escapei. Creo que me equivoquei ao elixilo a el.

EVA: Non importa, porque aquí tes unha amiga

XOEL: E un amigo

IVÁN: E dous

RAPEIRO: E tres

LARA: Agora si que o sei. Ter amigos é máis importante do que pensei.

EVA: E lémbrao sempre

Non xulgues polas apariencias

Actúa con conciencia

TODOS:

Porque se cadra é peor

O que che parece mellor  

               

FIN