Contos de Samaín e actuación de 5º en Infantil

O club de 5º de Primaria levou a súa actuación a Educación Infantil. Alí leron o conto con dramatización da historia para preto de 50 cativos e cativas

Esta é a historia creada polo club:

CONTO DE SAMAÍN. Club de Lectura “As Portadas” (5º Primaria)

Había unha vez un ananiño que se chamaba Xaquín. Vivía en Vilachán cos seus pais, María e Daniel. Gustáballe ver a televisión, nadar no mar e tamén lle gustaba xogar cos seus amigos: Xoán, Lucas e Delfi.

Os seus amigos ás veces burlábanse do seu tamaño. Un día, xogando ás agachadas, Xaquín, como estaba algo enfadado, alonxouse moito e perdeuse na entrada do bosque. Xaquín non sabía onde estaba ata que veu unha casa marabillosa. Alí vivía a aprendiz de bruxa Parisa. Era unha muller rica que metera os seus aforros en practicar meiguería.

 O anano pediulle que o fixese volver á súa aldea. Ela púxolle como condición que lle deixase practicar os seus trucos de meiguería e que así volvería o anano cos seus amigos.

Saíu da casa, botoulle un feitizo  pero… volveuno máis cativo do que xa era. Xaquín empequeneceu, empequeneceu e volveuse moito máis pequeno.

Ao verse así, Xaquín marchou de alí correndo e sen darse conta chegou a onde estaban os seus amigos. Ao velo dixéronlle que era un anano, unha mosquiña, un pitiño.

El pensou. O único que me pode axudar é o Gran Científico de Vilachán. El sabe moito e pódeme curar. Xaquín cruzou o bosque e atopou moitos animais feroces, pero como era tan pequeno agochábase con facilidade e non o descubrían.

Por fin chegou ao Instituto da Ciencia. Alí traballaba o Gran Científico. Xaquín achegouse e díxolle que quería que o fixese máis grande porque lle botaran un feitizo.

O científico díxolle que non podía desfacer  o feitizo porque a súa ciencia non se baseaba nos encantos máxicos.  E entón o Gran Científico preguntoulle como chegara alí.

Xaquín díxolle que atravesara o bosque cheo de feras e que agochándose debaixo de fentos e toxos conseguira chegar ata alí.

O Gran Científico entón díxolle que o que era un problema, a súa estatura, convertérase nunha vantaxe. E díxolle: non te avorgoñes do que es e aproveita sempre as túas posibilidades.

No regreso Xaquín volveu agocharse entre plantas e árbores no bosque e as feras non lle fixeron nada. Cando chegou onda os seus amigos sentíase ben porque o seu tamaño axudáralle a escapar dos animais perigosos do bosque.

Cando lles contou todo aquilo eles escoitábano con atención. Xaquín comezou a sentirse máis grande, máis grande e máis grande porque fixera algo importante. O seu tamaño non importaba, o que fixera marabillou os seus amigos.

Cando se ergueron, a Meiga aprendiz chegou alí e díxolles: os meus feitizos non están completos e aínda non son poderosos. Os seus efectos pasarán esta noite.

Ao día seguinte Xaquín recuperou o seu tamaño pero en realidade medrara moito máis coas aventuras que lle pasaran. E dende entón nunca máis se sentiu pequeno.